คำกลอนสอนครูและนักเรียน

คำกลอนสอนครูและนักเรียน
เขียนโดยท่าน สุวิทย์ มูลคำ
เกชา เหมือนวาจา เรียบเรียง

เด็กดีมีความขยัน
อันเด็กดีย่อมมีความขยัน
ทุกวันคืนหมั่นเพียรเรียนหนังสือ
ช่วยพ่อแม่ทำงานหมั่นฝึกปรือ
โลกเลื่องลือว่าเด็กนั้นขยันเอย

นักเรียนที่ดี
ไม่โยกเก้าอี้ ไม่หนีโรงเรียน ไม่เขียนข้างฝา
ไม่ด่าครูสอน ไม่นอนตื่นสาย ไม่หน่ายการเรียน
ไม่เกลียดการงาน ไม่ผลาญเงินตรา ไม่ซ่าหาเรื่อง
ไม่เคืองโกรธฉัน ไม่พลันทำผิด ไม่คิดมุ่งร้าย
มีใจเมตตา กรุณาทั่วกัน สุขสันต์ทั่วหน้า
สิ้นปัญญาแน่ๆ คุณครูและพ่อแม่ ก็ชื่นใจ
(พระปลัดพวง สุตาจาโร)

ถ้าคร้านเรียนเรียนอะไรก็ไม่รู้
ถ้าคร้านดูดูอะไรก็ไม่เห็น
ถ้าคร้านทำทำอะไรก็ไม่เป็น
ต้องลำเค็ญเป็นขอทานเพราะคร้านเอย

โรงเรียนดีมีหลักฐานเพราะบ้านช่วย
บ้านจะสวยโรงเรียนจัดดัดนิสัย
บ้านโรงเรียนผลัดกันช่วยยิ่งอวยชัย
ถ้าขัดกันก็บรรลัยทั้งสองทาง

ห้องสุขา
ห้องสุขาเหล่านี้ที่หนูเห็น
ทุกเช้าเย็นจงช่วยกันหมั่นรักษา
อย่าให้ดูสกปรกรกนัยน์ตา
น้ำ-ไฟฟ้าปิดเรียบร้อนจึงค่อยจร


รวมทุกข์
รวมทุกไว้รอบรักผูกสมัครไมตรีตรึง
รดน้ำพร่ำรำพึงรักนี้หนึ่งในดวงใจ
คือรักโรงเรียนเรามิรู้เศร้าในฤทัย
ระเบียบและวินัยเรารักมั่นนิรันดร
(ศาสตราจารย์ ฐาปะนีย์ นาครทรรพ)

หนึ่งนาทีที่มีค่า
การอบรมบ่มนิสัยให้ศิษย์นั้น
เพียงแต่วันละนาทีก็มีผล
ศิษย์จะดีมีค่าหรือล่มจม
อาจเป็นเพราะการอบรมหนึ่งนาที

ครูดีศิษย์ดี
ศิษย์จะดีเพราะมีครูช่วยชูเชิด
ครูจะเลิศเพราะทีธรรมนำนบไหว้
ครูรักศิษย์ศิษย์เทิดครูคู่กันไป
เป็นหลักชัยในชีวิตศิษย์กับครู

ครูควรระวัง
เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า
ทำทีท่าแม้นละม้ายคล้ายพ่อแม่
ได้ครูดีเด็กก็งามตามเหล่ากอ
ได้ครูบ้าเด็กก็บอพอพอกัน

เสียงจากครู
สักวันหนึ่งคงจะรู้ว่าครูรัก
สักวันหนึ่งคงประจักษ์เป็นสักขี
สักวันหนึ่งคงจะรู้ว่าครูดี
สักวันหนึ่งคงได้ดีเพราะเชื่อครู

คำกลอนค่อนแคะครู
ครูยุคเก่าเข้าใจในหน้าที่
ทั้งสตรีบุรุษดุจพ่อแม่
แต่งกายไว้ผมล้วนชวนน่าแล
จักมีแก่แดดบ้างเพียงลางคน
(ส.เชื้อหอม)
ครูยุคใหม่หลายสิบมักหยิบหย่ง
ชอบผมทรงรากไทรไว้หนวดด้วย
สวมรองเท้าเข้าหลักของนักมวย
บุหรี่หวยรัฐเหล้าเสพเข้าไป
ครูสตรีที่ทำตัวล้ำยุค
แต่งกายปลุดเสือป่าออกมาไล่
แต่งหน้าทาปากเล็บมิเก็บใจ
มีอยู่ไม่น้อยเลยขอเอ่ยติง
(ส.เชื้อหอม)
ปล. ได้อ่านแล้ว ท่านไม่ได้เป็นดังคำกลอน
ก็ไม่ต้องร้อนตัว นะ จะบอกให้